Şırıngayla ruhumu
Uyuşturduğum wakit;
Siyahlara bürünmüş gözlere
Ölüm şiirleri yazdım
Ben ne kadar mahkumsam karanlığa
Benim dünyama girdiğin wakit
Acıların yol gösterdiği
Ruhun zindan edildiği
Bir kabustasın...
Şafak pek uğramaz buralara...unutma!
bir öncesi olmadığı gibi
bir sonrası da yok
siyah-beyaz,ölüm-yaşam
arada bir çizgi yok
yaşadığım her gün ölüyorum
öldüğüm her gün ise
gerçekten yaşadığımı
hiç bir şey hissetmediğimi
gecenin koyuluğunda
huzur bulduğumu farkediyorum